Wino, poza tym że jest trunkiem wysoce szlachetnym, wyróżnia się także charakterystyczną dla siebie symboliką. Zjawisko to jest szczególnie widoczne w kulturze ludności zamieszkującej basem Morza Śródziemnego oraz tereny Azji Mniejszej.
W starożytności, wino było jednym z głównych darów ofiarowanym bogom, będąc na równi z chlebem i mięsem. Mistycy od zawsze uważali wino za symbol boskiej miłości, zaś zwolennicy i wyznawcy islamu upatrywali w nim diabelskiego palca.
Jak widać, nikt nie pozostawał obojętny na ten trunek. Jedni podchodzili do niego pozytywnie, inni z negatywnym nastawieniem, jednak nieodmienne wszyscy czuli respekt wobec niego.
Sama winnica, z której pozyskuje się napój winny jest do dzisiaj wśród chrześcijan uważana za symbol Bożego Królestwa. Zarówno kiedyś, jak i dzisiaj, wielu zakonników zajmowało się produkcją szlachetnych, dobrych gatunkowo win.
Jedynie jego przesadne, niekontrolowane spożywanie, określane jako tak zwane pijaństwo, jest w większości środowisk potępiane. Wzmianka na temat szkodliwości nadmiernego picia tego alkoholu pojawia się często w Biblii, a także jest wymieniana jako jeden z siedmiu grzechów głównych (katechizm kościoła katolickiego).
Ciekawą teorię na temat samego wina oraz jego działania mają Chińczycy. Otóż, cytując ich słowa: „ wino nie upija, to człowiek się upija, bo jest słaby”.
Kwestia winnego trunku była również rozpatrywana w licznych rozprawach naukowych. Bywa, że pojawiają się w nich określenia „woda życia”, odnoszące się właśnie do tego napoju.